Luiza Matyba

Czy jesteś feministką?

Nie powiedziałabym o sobie, że jestem stuprocentową feministką. Trzeba walczyć o prawa kobiet, jednak wszędzie powinien być zachowany balans.

Wiele kobiet boi się słowa feminizm, uważa go za coś wstydliwego, niekobiecego. Tymczasem jest to walka o prawa człowieka. Dlaczego Twoim zdaniem jest odbierany tak negatywnie?

Feminizm to walka o prawa kobiet, dążenie do ich emancypacji. Niestety, żyjemy w czasach, w których ludzie popadają ze skrajności w skrajność. Trudno jest zachować umiar. Tak samo stało się z feminizmem. Płeć piękna zaczęła troszkę zatracać się w tych walkach, a szczególnie swoją kobiecość, wrzucając na portale społecznościowe zdjęcia z nieogolonymi pachami, nogami itd, co według mnie jest już trochę nieapetyczne. Nie tędy droga do uzyskania atencji ze strony świata. Można to zrobić w zupełnie inny sposób. Kobiety nie boją się samego słowa „feminizm”. Większość z nas ma niskie poczucie własnej wartości, przez co tak trudno nam uwierzyć w siebie i stanąć we własnej obronie.

Kiedy tematy społeczne, często kontrowersyjne i trudne, stały Ci się bliskie?

Te tematy interesowały mnie gdy byłam nastolatką. Teraz nabrałam pewności siebie, by zacząć głośno o nich mówić. Jak mam być szczera, nie ukrywam, ale jestem już znudzona internetowa obłudą, wrzucaniem relacji z każdego momentu swojego życia, milionem przerobionych selfie, zdjęć jedzenia czy imprezowania. Świat jest tak piękny i ciekawy, a mało kto potrafi to zauważyć bez użycia Iphone’a.

W których krajach sytuacja kobiet jest szczególnie alarmująca i czy możemy coś w tej kwestii zrobić?

Wydaje mi się, że wszędzie jest podobnie ale w inny sposób. Wydawałoby się, że Indie, które przekraczają wszelkie normy przyzwoitości w łamaniu praw kobiet ale nie mówi się na przykład o nagminnych gwałtach czy stosowaniu przemocy zarówno psychicznej jak i fizycznej w Polsce. Jest to temat chowany do worka. Powinnyśmy wspierać działające fundacje a przede wszystkim uczyć od małego uczyć dziewczynki szacunku do siebie oraz tego, jak wyznaczać normy i granice w relacjach damsko – męskich.

Czy współpracujesz z organizacjami działającymi na rzecz praw kobiet lub obserwujesz szczególnie ważne, fundacje, o których chciałabyś napisać?

Byłam wolontariuszką w warszawskim Centrum Praw Kobiet. Jest mnóstwo świetnych organizacji : Canadian Women’s Foundation, Kering Foundation, Singapore Committee for UN Women, Nobel Women’s Initiative, Circle of Health international itd.. Naprawdę jest tego sporo!

Jak postrzegasz sytuację kobiet w branży mody? Czy spotykasz się z dyskryminacją na tle płci? Czy Polska różni się w tych kwestiach od Stanów Zjednoczonych?

Może jest to trochę absurdalne co powiem ale wszystko zaczyna się od kobiety. To my wyznaczmy granice i nadajemy kształt każdej relacji damsko – męskiej. Osobiście nigdy nie spotkałam się z dyskryminacją w branży mody. Polska rożni się tym, że u nas kobiety są mniej pewne siebie i jeszcze boją się powiedzieć na głos, że nie życzą sobie danego traktowania czy zachowania, nie stawiają jasno warunków. Mam nadzieję, że z czasem się to zmieni.

Mówi się, że walka o prawa kobiet ma sens tylko w krajach rozwijających się, a w Europie czy USA jest ona niepotrzebna. Jakich argumentów użyłabyś w odpowiedzi na taką opinię?

Uważam, ze wszędzie jest to potrzebne. Dostrzegamy przemoc wobec kobiet w krajach rozwijających się, równocześnie we własnym kraju uważając pewne zachowania i przekroczenie granic za normę i nie mówimy o nich głośno, tak jak o problemach przemocy seksualnej. Po prostu zataja się to i po pewnym czasie o tym zapomina.

W jaki sposób możemy włączyć mężczyzn – partnerów, przyjaciół, kolegów z pracy – w walkę o prawa kobiet?

Myślę, że dobrym rozwiązaniem byłoby zachęcić ich do zabierania głosu w takich tematach, do stawaniaw obronie kobiet poprzez działanie w organizacjach oraz – może to będzie trochę feministyczne – do tego, aby nauczyli się dobrych manier, tak jak robili to panowie kiedyś i aby zachowywali jak na mężczyzn przystało.

Bycie sexy i wolność czy uprzedmiotowienie swojego ciała w social media? Gdzie leży granica? Czy w ogóle da się ją wyznaczyć – w końcu każdy człowiek odbiera te same treści w inny sposób.

Social media są w dużym stopniu stworzone dla osób z niskim poczuciem własnej wartości. Przede wszystkim są to kobiety, udostępniające swoje nagie, prowokujące zdjęcia, aby nabrać pewności siebie się dowartościować. Nie mówię tutaj o odpowiednio przygotowanych sesjach do magazynów czy kampanii, które mają wartość jako sztuka. A przecież najseksowniejsze jest to, co dla oczu z reguły nie jest widoczne. Bycie sexy i wolność to zachowanie, nie „opakowanie”.

Skąd bierze się ten paradoks – z jednej strony kobiety chcą być silne i niezależne od mężczyzny, z drugiej pozwalają sobie na przedmiotowe traktowanie ze strony obcych facetów, zaczepki słowne i dotyk, szczególnie jest to widoczne w klubach tanecznych. A może po prostu pragniemy czuć się pożądane? Ostatnio dużo nad tym rozmyślałam i jestem bardzo ciekawa Twoich poglądów w tej kwestii.

Uważam, że większość silnych kobiet jest bardzo samotna. Przekroczyłyśmy już trochę granicę tej niezależności, że mężczyzn nie potrzebujemy. Najważniejszy jest balans, zachowana równowaga w relacjach. Energia Yin i Yang. W parze zawsze żyło się raźniej i lepiej, a teraz ludzie podchodzą do tego dość snobistycznie. Wolą być singlami, mówiąc, że w związek trzeba włozyć wiele pracy. Tak naprawdę nie chce im się zacząć zmian od siebie.

Zdjęcia: Weronika Kosińska 

Modelka: Luiza Matyba

Retusz: Paulina Piech

Makijaż i włosy: Joanna Stawowy / Beauty Rebel